നേരമ്പോക്കു വിചാരങ്ങളും,ഇലയിഷ്ടങ്ങളും!!!!!!!!

ദേവകിയമ്മേടെ വീടിനു മുന്നിലെ മൈലാഞ്ചി മരത്തിലെ ഒരു കൊമ്പു മുഴോൻ ഒണങ്ങിയും അപ്പറത്തെ കൊമ്പു നിറയെ പൂങ്കുലകളും.

ഒരു വശത്ത്ന്ന് പ്രണയം കൊണ്ട്,
അത് നൽകുന്ന സന്തോഷം കൊണ്ട് പൂത്തുലഞ്ഞ ഞാൻ,
ആ പൂങ്കൊമ്പ് പോലെ ..........
മറുവശത്ത്
ജീവിതത്തിലെ തിരിച്ചറിവുകൾ കൊണ്ടും,
അത് നൽകുന്ന ദുഃഖങ്ങൾ കൊണ്ടും,
അതിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ചൂടേറ്റു കൊണ്ടും
പൂക്കാൻ മറന്നുപോയ,ഇലകൾ  കൊഴിഞ്ഞു പോയ
ആ കൊമ്പു പോലെ തന്നെയാണ് ഞാൻ.........

ജീവിതം മുഴോനും ഈ ഒരൊറ്റ കാഴ്ച്ചയിലേക്ക്‌ വന്നു നിറയുന്നതായി എനിക്കപ്പൊ തോന്നി.ഇത്തരം കാഴ്ച്ചകൾ പലപ്പോഴും എനിക്കെന്നെ തന്നെ കാണാനുള്ള കണ്ണാടിയാണ്.എനിക്കെപ്പഴും  തോന്നാറുണ്ട് എന്റെ ലോകം എത്ര ചെറുതാണെന്ന്.എന്റെ അറിവ് എത്ര ശുഷ്ക്കമാണെന്നും.അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ജീവിതത്തെ പഠിക്കുന്നത് പലപ്പോഴും ഇത്തരം കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കാര്യങ്ങളിൽ കൂടിയാണ്.

സഹിക്കാൻ വയ്യാത്ത ചൂടും,കിണറ്റിലെ വെള്ളത്തിന്റെ നിറം മാറലും (വേനൽ തുടങ്ങ്യാൽ കിണറ്റിൽ വെള്ളം താഴ്ന്ന് പാറയ്ക്കും അടിയിലേക്കെത്തും. പിന്നെ വരുന്നത് മുഴോൻ ഉറുവെള്ളം ആണ്.അതിന് ഇരുമ്പ് ചുവേം,ഇളം ഓറഞ്ച് നിറോംണ്ട് :( . ) ഒഴിച്ചാൽ ഈ ദിവസങ്ങൾ എന്നെ ഏറെയൊന്നും സങ്കടപ്പെടുത്തുന്നില്ല, അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നുമില്ല.മഞ്ഞു പുതപ്പിട്ട  രാവുകളിലെ  നക്ഷത്രക്കാഴ്ച്ചയും, പുലർച്ചേ പാടത്ത് മഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കാഴ്ചയുമെല്ലാം ഒരുപാട് റീഫ്രെഷിംഗ് ആണ്.

വെളുപ്പാൻ കാലത്തുള്ള കുയിലിന്റെ പാട്ടും,
ചില പുലരികളിലുള്ള മയിലുകളുടെ വരവും,
എന്നും രാവിലേം വൈന്നേരോം വന്നു  കൃത്യമായിട്ട് ഒച്ചേം, വിളീം, തല്ലൂട്ടോം ണ്ടാക്കണ ചവറ്റിലക്കിളികളും,
മാവിന്മേൽ കൊത്തുന്ന മരംകൊത്തീടെ  ശബ്ദോം,
പാഷൻ ഫ്രൂട്ട് ന്റെ പന്തലിലേക്ക് ഇലകളിൽ നിന്ന് വള്ളികളിലേക്കും വള്ളികളിൽ നിന്ന് കയറിലേക്കും  പാറി കളിക്കണ നീണ്ട കൊക്കുള്ള കുഞ്ഞിക്കിളികളും,
കവുങ്ങിൻ തൈകളിൽ ഒളിച്ചു കളിക്കാൻ വരണ മഞ്ഞക്കിളികളും,
ഇടയ്ക്കിടെ വിരുന്നുകാരനായി വരണ നാകമോഹൻ പക്ഷിക്കുഞ്ഞും,
മുന്നിലെ തൂങ്ങണ ചെമ്പരത്തി കൊമ്പിലിരുന്നു ഊഞ്ഞാലാടാൻ വരണ ഓലേഞ്ഞാലികളും,
കല്യാണിക്കാവിലെ കുളത്തിലെ പടവിൽ ന്തോ ആലോചിച്ചോണ്ട് എന്നും ഇരിക്കണ കാണാറുള്ള പോന്മേം ഒക്കെ എന്റെ ദിവസങ്ങളെ ഏറെ ചന്തമുള്ളതാക്കുന്നുണ്ട്.

മിറ്റത്ത് അമ്മേം ഏടത്തീം വെച്ച്ണ്ടാക്ക്യ റോസാ ചെടികളിലെല്ലാം ഇപ്പൊ എന്നും കൊറേ പൂക്കൾ വിരിയും . ചോപ്പ്, മഞ്ഞ, വെള്ള, ഓറഞ്ച്,പീച്ച് നിറങ്ങളിലായി കണ്ടമാനംണ്ട്.വെയിലിനു കനം വെക്കുന്നതിനു മുന്നേ മഞ്ഞേം,വെള്ളേം നിറള്ള പൂമ്പാറ്റകൾ വരും എന്നും അതിൽക്ക്. പൂക്കളിലിരുന്നും,ചുറ്റും പാറി പറന്നും അവരങ്ങനെ അവടെണ്ടാവും  കൊറേ നേരം കണ്ണിനു വിരുന്നായി............അതു  നോക്കിയിരുന്നാൽ നേരം പോണ വഴി അറിയേ ഇല്ല.അഴൂന്റെ മൂലയ്ക്ക് കൊറേ തെച്ചീം,നന്ത്യാർവട്ടോം ഒക്കെ വെച്ച്ണ്ട്.അതിന്റെ ഇടേലെവിട്യോ ഒരു തുമ്പിക്കൂട്ണ്ട്(തുമ്പിയ്ക്കു കൂടോ?ന്നു ആരും ചോയ്ക്കണ്ട.ഞാൻ വെർതെ ഒരു വാക്ക്ണ്ടാക്കി നോക്കീതാണ്‌.) . അധികം വലിപ്പല്ല്യാത്ത,ഉടലിന് പച്ച നിറള്ള,ഒരേ പോലത്തെ കൊറേ തുമ്പികൾ അവടെ ഇഷ്ടം പോലെ വികൃതീം കാണിച്ച് പാറി പറന്നു കളിക്കണ കാണാം എപ്പഴും.രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ വേണ്ടി നടന്നപ്പോ മനസിലായി അത്ങ്ങൾടെ പിന്നാലെ നടക്കണതും രസള്ള പരിപാടിയാണ്ന്ന്.

ഈ നന്ത്യാർവട്ടത്തിന്റെ ഇലകൾക്ക് ഒരു തിളക്കം കൂടുതലുണ്ട്.ഇളം മഞ്ഞ കലർന്ന തളിരിലകൾക്കും,അത് കഴിഞ്ഞുള്ള പച്ച നിറത്തിനും.ഒരു യൗവനയുക്തയായ പെണ്ണിനെ പോൽ സുന്ദരിയാണ് ആ ഇലകൾന്ന് അത് കാണുമ്പോഴൊക്കേം എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട്.അതിപ്പൊ എല്ലാ ഇലകളും അങ്ങനെ തന്നേലെ !!!!!!!!!പൂക്കളെക്കാളും ഇലകളോട് ഒരിഷ്ടക്കൂടുതൽ ണ്ട് നിയ്ക്ക്.ആ വാക്കിനു തന്നെ എന്തൊരു മൃദുത്വമാണ്!എത്ര സൌന്ദര്യമാണ്!എത്ര ആർദ്രമാണ്!എന്ത് കുളിരാണ്!

പുളിയുറുമ്പുകൾ ഇല കൊണ്ട് കൂടുണ്ടാക്കണ കാണുമ്പോ,
പാഷൻഫ്രൂട്ട്ന്റെ  പന്തൽ കാണുമ്പോ ഒക്കെ ഒരു ഇലക്കൂട്ടിൽ താമസിക്കാൻ മോഹം തോന്നും.വള്ളികളും ഇലകളും കൊണ്ട് ണ്ടാക്ക്യ ഒരു ഒറ്റ മുറി കൂട്. പുറത്തൂന്ന് നോക്ക്യാൽ ഇലപ്പച്ച കണ്ട് കണ്ണിൽ സന്തോഷം നിറയണം. ഉള്ളിലോട്ട് കേറിയിരുന്നാൽ ആ പച്ചേടെ കുളിരിൽ മനസും കുളിരണിയണം. (അങ്ങനൊരു കൂട്ടിൽ ഒരു രാവിൽ നമുക്ക് ഉറങ്ങാതെയിരിക്കണം. ഇലകളിലൂടെ നമ്മെ നോക്കി അസൂയപ്പെടുന്ന നിലാവിനെ നോക്കി നമുക്ക് ചിരിക്കണം.)

മുളങ്കൊമ്പിലെ തളിരിലകളുടെ  തുമ്പത്ത് മഞ്ഞുതുള്ളി പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കണ കാണുമ്പോ   നിയ്ക്ക് തോന്നാറുണ്ട് അങ്ങനൊരു ഇലയാവാൻ പറ്റ്യേങ്കിൽന്ന്. ഇലകളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ച മഞ്ഞു തുള്ളികൾ എന്നും എന്നെ ഒരുപാട് കൊതിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.മഴ നനയുന്ന ഇലകളെ കാണുമ്പോൾ  ശരിക്കും അസൂയ തോന്നാറുണ്ട് അവരോട്.ഏറ്റോം ആദ്യോം,മത്യാവോളോം മഴ നനയാലോന്നോർത്ത്.കാറ്റിലിങ്ങനെ പറന്നുപറന്ന് മെല്ലെ വന്നു വീഴണ ഇലകളെ കാണുമ്പോ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ട് നനഞ്ഞ ഒരില വീഴുന്ന പോലൊരു ചുംബനം നിനക്കും,നീയെനിക്കും നൽകണമെന്ന്.

അമ്പലമുറ്റത്തെ ആൽ മരത്തിൽ കാറ്റിലാടുന്ന ഇലകളും,വെയിൽ ചിത്രം വരച്ച് മനോഹരമാക്കിയ തോട്ടത്തിലെ കൊപ്പത്തൈയ്യിലെ ഇലകളുമൊക്കെ ത്ര സുന്ദരമാണ്!!!!!!! ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരുപാട് ഇലക്കാഴ്ച്ചകൾ ഒരിലയാവാനുള്ള  മോഹം എന്നിൽ എന്നേക്കുമെന്നേക്കുമായി അവശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇടക്കിടെയുള്ള യാത്രകളും,ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു വെച്ച ചില സൌഹൃദങ്ങളെ കണ്ടതുമൊക്കെയായി കുറച്ചു നല്ല ഓർമ്മകളെ സ്വന്തമാക്കി ഈ ദിവസങ്ങളിൽ പലപ്പോഴായി.വീണ പറഞ്ഞു കേട്ട് മോഹിച്ചാണ് തിരുമിറ്റക്കോട് അമ്പലത്തിലേക്ക് പോയത്.അമ്പല മുറ്റത്ത്ന്ന് കാലെടുത്തു വെക്കുന്നത് നിളയിലേക്കിറങ്ങാനുള്ള കൽ പടവുകളിലേക്കാണ്. അവിടെയിരുന്നാൽ കാണാംത്രെ അങ്ങ് ദൂരെ നിന്നേ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങി വരുന്ന മഴയെ.വീണ അത് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനോർത്തു,,,,
ഒരു ഈറൻ കാറ്റിന്റെ തണുപ്പേറ്റ്,കരയിലുള്ള  ആറ്റു വഞ്ചികൾ ആടുന്നതും നോക്കി മഴേടെ ഒരുക്കം കാണാനിരിക്കുന്ന നമ്മളെ........
മഴ നനഞ്ഞ മണലിൽ കാലുകൾ പൂഴ്ത്തിയിരിക്കുന്ന നമ്മളെ.............
നമ്മുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അടർന്നു വീണ സ്നേഹാധിക്യത്തിന്റെ രണ്ടു കുഞ്ഞു കണ്ണീർ തുള്ളികളെ ചേർത്തി ഒരു വല്യേ തുള്ളിയാക്കി അതിനെ നിളയിലേക്കൊഴുക്കി വിട്ട നമ്മളെ................

 മഴയും,മണലും വാക്കുകളിൽ വന്നപ്പോ മഴ നനഞ്ഞു കടല് കാണണമെന്ന മോഹവും,മേഘമൽഹാറും കന്യാകുമാരിയിലെ കടലും,അസ്തമയോം ആ പാട്ടും ഒക്കെ കണ്ണുകളിൽ നിറയുന്നു.കേൾക്കും തോറും സങ്കടവും ഉള്ളിൽ നിന്നോടുള്ള സ്നേഹവും നിറയ്ക്കുകയാണ് ആ പാട്ട്.സ്വപ്നം കാണുകയാണ് തീരത്തടിയുന്ന ശംഖുകൾ പെറുക്കിയെടുക്കുന്ന എന്നേയും,അത് കോർത്തൊരു മാല കെട്ടി എന്നെ അണിയിക്കുന്ന നിന്നെയും.
അതെ നീയെന്നിൽ ഒരു ചെമ്പക സുഗന്ധമായ്‌..............
ജന്മങ്ങൾക്കപ്പുറത്തെങ്ങോ പൂത്ത ഒരു ചെമ്പക സുഗന്ധമായ്..........

നിന്നോട് പറയട്ടെ!!!!!!!!!!!!!!!

പരിമിതികൾക്കുള്ളിൽ നിന്നു കൊണ്ട് പരിധികളില്ലാതെ നീയെന്നെ എത്ര മനോഹരമായാണ് സ്നേഹിക്കുന്നത്!!!!!
കണ്ണീരു ചിരിയാവുന്നതും,
എകാന്തതയോട് ഇഷ്ടത്തിലാവുന്നതും,
മഴ നനഞ്ഞു മതിയാവാത്തതും,
പച്ചയിൽ മനം കുളിരുന്നതും
നിന്റെ സ്നേഹം നൽകിയ നന്മകൾ!!!!!!!
എന്റെ
ഇഷ്ടങ്ങളുടെ,
ദുഃഖങ്ങളുടെ,
സ്വപ്നങ്ങളുടെ,
ഓർമ്മകളുടെയെല്ലാം വഴികളവസാനിക്കുന്നത്
നിന്നിലേക്ക് !!!!!

നിന്നെക്കാളുമധികം ഇനിയാർക്കും എന്നെ ഇത്രമേൽ സ്നേഹിക്കാനാവില്ല തന്നെ!!!!!