ഗുരുവായൂർ യാത്ര വിശേഷോം......പിന്നെ ന്റെ മഴ സംഗീതോം!!!!

മണ്ഡലകാലം തുടങ്ങ്യപ്പോ തൊട്ട് പോയില്ല ഗുരുവായൂർക്ക് .തിരക്ക് പേടിച്ചിട്ട്.ഇതിപ്പോ മകരവിളക്ക് ആവാറായി.ന്തോ അങ്ങട് പോവാൻ വല്ലാത്ത ഒരു വെപ്രാളം.ഭക്തി കൂട്യോണ്ടൊന്നും അല്ല  .എല്ലാ മാസോം പോണോണ്ടാവും.അല്ലെങ്കിൽ ആകെ എങ്ങടെങ്കിലും  പോണത് അങ്ക്ട് മാത്രം ആയോണ്ടാവും.ന്തായാലും ഇന്നലെ പോയി. എനിക്കത് ബഹു ഇഷ്ടായി.ക്യൂ (നിക്കാനൊന്നും അച്ചു സമ്മതിക്കില്ല) നിക്കാതെ തൊഴാൻ സഹായിക്കാൻ അവിടെ ഒരാളുണ്ട്.അതോണ്ട് മാത്രാണ് എല്ലാ മാസോം പോണത്.

ഇന്നലെ ഇറങ്ങിയപ്പഴെ നേരം വൈകി.പോണ വഴിയെ കുറിച്ച് എപ്പഴും ഞാൻ പറയാറില്ലേ അങ്ങനൊക്കെ തന്നെ.അവിടവിടെ ആയി മാവുകൾ പൂത്ത്ണ്ട്.പിന്നെ ശീമക്കൊന്നേം.കുലകുലയായി ആ  റോസ് പൂവിങ്ങനെ നിക്കണ കാണാൻ നല്ല ചന്തം.കുന്നംകുളം അടുത്ത് കുറുക്കൻ പാറ ന്ന സ്ഥലത്ത് ഈ കൽവിഗ്രഹങ്ങൾ ണ്ടാക്കി വിക്കണ കൊറേ വീട്ടുകാർ ണ്ട്.ഇവിടത്തെ അമ്പലത്തിലേക്ക് വേണ്ട ബിംബങ്ങളും,ഓവും മറ്റും വാങ്ങാൻ വേണ്ടി പോയപ്പോ അവരുടെ കഷ്ടപ്പാടും,അതിനു കിട്ടുന്ന കൂലീം ഒക്കെ പറഞ്ഞ കേട്ട് കരളലിഞ്ഞു പോയീന്നു ഇവിടത്തെ ആണുങ്ങൾ പറഞ്ഞത് അവിടെ എത്ത്യപ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു.മെഷീനുകൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് ഇപ്പൊ ഭൂരിഭാഗോം ണ്ടാക്കുന്നെ എന്ന് അവർ പറഞ്ഞു. എങ്കിലും അവടെ എത്തുമ്പോ ഞാൻ കാണാറുണ്ട് കല്ല്‌ കൊത്തുന്നതും മറ്റും.ദീപ സ്തംഭങ്ങളും,പിന്നെ ഖബറിടങ്ങളിൽ കുത്തി വെക്കണ ആ സാധനോം(എനിക്കതിന്റെ പേരറിയില്ല) ആണ് അവടെ കൂടുതലുംണ്ടാക്കി വെച്ചേക്കണേ.

എനിക്കീ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കണോരോടും, ശിൽപ്പികളോടും ഒക്കെ ബഹുമാനം കുറച്ചു കൂടുതലാ. അവരുടെ വിരലുകളിൽ നിന്നും എത്ര സുന്ദരമായാണ് ഓരോ രൂപങ്ങൾ ജനിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ അതിശയത്തോടെ,ആരാധനയോടെ നോക്കാറുണ്ട്. ഒരു ചിത്രകാരി ആവുക എന്നത് ഒരു കാലത്തെ ന്റെ വല്യേ മോഹായിരുന്നു. ദൈവം സഹായിച്ച് ഒരു നേർ രേഖ പോലും വരയ്ക്കാൻ നിയ്ക്ക് നിശല്ല്യ.  കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം നടന്ന ആ ബിനാലെ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പരിപാടി ആയിരുന്നില്ലേ????അത് കാണാൻ നിയ്ക്കെന്ത് മോഹായിരുന്നൂന്നോ !!!! നടന്നില്ല.ഇവടെ പുത്യേ അമ്പലം ണ്ടാക്കീലോ ,അതിന്റെ  മുന്നിൽത്തെ രണ്ടു  ചുമരുകളിൽ ഞങ്ങളുടെ ഒരു കസിൻ കുട്ടി വെട്ടെയ്ക്കരനേം , ഭദ്രകാളിയേം വരച്ച്ണ്ട്.അത് നോക്കിയിരിക്കും ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ.എത്ര ഭംഗ്യായിട്ടാന്നോ സീന അത് വരച്ചേ!!!!

സ്കൂൾ വിടണ സമയം ആയോണ്ട് റോഡിൽ നല്ല തെരക്കായിരുന്നു.ഒടുവിൽ അവടെ എത്തി.തൊഴാൻ സഹായിക്കുന്ന സ്വാമി അവിടെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.വേഗം പുള്ളീടെ കൂടെ കേറി തൊഴുതു.അപ്പറത്തുള്ള  ചെറിയ അഴി  തുറന്നു തരും,അങ്ങനെയാണ് ക്യൂ നിക്കാതെ കേറി തൊഴാ, എങ്കിലും നടയ്ക്കന്നു അകത്തേക്ക് കടക്കാൻ ഒരു ഉന്തും തള്ളും ആണ്.അതെത്ര നോക്കീട്ടും കാര്യല്ല്യ.നിയന്ത്രിക്കാൻ നിക്കണോർക്കും ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല അവിടെ.ആ അഴികൾക്കിടയിലൂടെ നടക്കുമ്പോ ഞാൻ അപ്പുറത്ത് നിക്കുന്ന വല്യേ ക്യൂ നോക്കി സങ്കടപ്പെട്ടു.അതിൽ പ്രായമായവരും, ഗർഭിണികളും, കുട്ട്യോളെ എടുത്തോണ്ട് നിക്കണോരും ഒക്കെണ്ട്.അന്യ ദേശത്തുന്ന് ഭഗവാനെ ഒരു നോട്ടം കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രം വന്നിട്ട് ക്ഷമയോടെ നിക്കുന്നോർ.എനിക്ക് നാണക്കേടായി എന്റെയീ സൂത്രത്തിലുള്ള തൊഴൽ ഓർത്തിട്ട്.കുറ്റബോധോം തോന്നി.പക്ഷെ അപ്പൊ ഒക്കെ ന്നെ മൂപ്പരന്നെ (ഗുരുവായൂരപ്പൻ ) സമാധാനിപ്പിക്കും ഈ അച്ചു സമ്മതിക്കാത്തോണ്ടല്ലേ സാരല്ല്യാന്ന്.[ഈ ഗുരുവായൂരപ്പന് നാവില്ലാത്തത് നന്നായി.ഇല്ലെങ്കിപ്പൊ വന്നു പറഞ്ഞേനെ വെർത്യാ ഈ ഉമ ചുമ്മാ പറയണതാട്ടോ ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും ആരേം പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിക്കാറില്ലന്ന്].

തൊഴാൻ നിക്കുമ്പോ തൊട്ട്,അല്ലാ,ആ മതിൽ കെട്ടിനകത്ത് പ്രവേശിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഞാൻ ഒരേ സമയം മൂന്നു തരത്തിൽ ഭഗവാനോട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങും.മനസ്സിൽ പുള്ള്യോട് വർത്തമാനങ്ങൾ പറഞ്ഞും, ചുണ്ടിൽ ഹരേ രാമാ,ഹരേ കൃഷ്ണാ നിറച്ചും ,മുന്നിലെ കാഴ്ചകളിലൂടെ കണ്ണുകൾ  കൊണ്ടും ഞാൻ കണ്ണനോട് സംസാരിക്കാറുണ്ട്.തൊഴാൻ നിക്കുന്ന പ്രായായോരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളും,കുട്ട്യോൾടെ വാശീം വികൃതീം,ചെലോരുടെ വേഷ ഭൂഷാദികളും ഒക്കെ ആ നേരത്ത് കണ്ണനോടുള്ള ന്റെ കണ്ണുവർത്താനങ്ങൾ ആവും. ഒരേ സമയം മൂന്നു തരത്തിൽ സംസാരിക്കുക എന്നത് എനിക്ക് മാത്രള്ള കഴിവാണോന്നറിയില്ല.അതോ എല്ലാവരും അങ്ങനെയാണോ ???? ന്തോ......നിയ്ക്ക് നിശല്ല്യ.ഞാൻ ഇങ്ങന്യാണ്. എനിക്കിഷ്ടാണ് ഇങ്ങനോക്കെള്ള എന്നെ.കാണാൻ വരണോരെ ഒക്കെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു വിട്ടേക്കണേന്നു ഞാൻ പറയുമ്പോ ന്നോട് തല്ലൂടും. ഓ, ഇനീപ്പോ നീ പറയാത്ത കുറവേ ഉള്ളൂന്നും പറഞ്ഞ്.

തിരക്ക്തൊ കാരണം ശ്രീ കോവിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് തൊട്ട് മുന്നിലേക്ക് ആരേം കടത്തി വിടണില്ല.മകരവിളക്ക് തൊഴാൻ പൊണോരൊക്കെം ഇവടെ വന്നിട്ടേ പോണുള്ളൂന്നതുകൊണ്ട് നല്ല തിരക്കായിരുന്നു.പോരാത്തേനു ഇന്നലെ വ്യാഴാഴ്ച്ചേം.ഹോ....അന്ന് തിരുവനന്തപുരത്ത് പത്മനാഭ സ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിൽ വ്യാഴാഴ്ച്ച പോയേന്റെ ഫലം അനുഭവിച്ചതാ.ന്ത്‌ തിരക്കായിരുന്നോ!!!!!അതും അന്ന് മുപ്പട്ട് വ്യാഴാഴ്ച്ച ആയിരുന്നു.ഈ തിരക്കിലൊക്കെ അമ്പലത്തിൽ പോയി തൊഴണത് വെർത്യാന്നു നിയ്ക്ക് തോന്നാറുണ്ട്.ഭ്കതിക്ക് പകരം ദേഷ്യോം അസ്വസ്ഥതേം ആണ് എനിക്കപ്പൊ തോന്നാറ്.സ്വാമി കൂടെള്ളോണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് ശ്രീകോവിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോവാൻ സാധിച്ചു.ആ ഒരു രണ്ടു മൂന്നു മിനിറ്റ് കണ്ണന്റെ മുന്നിൽ ഞങ്ങൾ മാത്രം!!!!!!അപൂർവ്വമായി അങ്ങനൊരു ഭാഗ്യം കിട്ടീണ്ട് പലപ്പോഴും.കണ്ടപ്പഴേ ന്നോട് ചോയ്ച്ചു ഓഹോ....മൂക്കുത്തിയൊക്കെ ഇട്ടപ്പോ ദേവു നല്ല ചന്തു ആയല്ലോന്ന്.(ചന്തു-ന്നു വെച്ചാൽ ചന്തം തികഞ്ഞവൾ ന്നാ ഞാൻ അർത്ഥം കൊടുത്തേക്കണേ) അപ്പഴാണ് കുറിഞ്ഞിപൂക്കൾ പറയാൻ ഏൽപ്പിച്ച ലിസ്റ്റ് ഓർമ്മ വന്നെ. അതൊക്കെ വേഗം പറഞ്ഞു.

കാളിയ മർദ്ദനം ആയിട്ടായിരുന്നു ഇന്നലെ കളഭം ചാർത്ത്യെ.നല്ല ചന്തം കാണാൻ.അടുത്ത് ചെന്ന് മുഖം നിറയെ ഉമ്മ വെക്കാൻ തോന്നി അത് കണ്ടപ്പോ.അച്ചൂം പറഞ്ഞു അങ്ങനെ.പക്ഷെ ,ഒള്ള വെണ്ണ,പാല്,നെയ്യ്  ഒക്കെ കഴിച്ച് കഴിച്ച് ചെക്കനങ്ങട് വണ്ണം വെച്ചു.കണ്ടാൽ അറിയാം കൊളസ്ട്രോൾ കൂടീണ്ട്ന്ന്.ഞാൻ അതിന് കൊറേ ഉപദേശിച്ചു.സ്നേഹള്ളോരു  തരുമ്പോ ങ്ങന്യാ വേണ്ടായ്ക്ക്യാന്നു ചോയ്ച്ച് ന്റെ വായ്‌ അടപ്പിച്ചു.അത് സത്യാ. സ്നേഹത്തിന്റെ മുന്നില് ഒന്നും ഇല്ല്യ...ഒന്നും.തിടപ്പള്ളീന്നു നെയ്യ്  മൂക്കണ മണം വല്ലാതെ കൊതിപ്പിച്ചു.പിന്നവിടെ നിന്നില്ല്യ,സ്വാമ്യോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങി.ഒരു പ്രദക്ഷിണം വെച്ചു.ഞാൻ ആ മൂന്നു തരം മിണ്ടൽ തുടർന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു കേട്ടോ.

മഞ്ചാടി വാരാനുള്ള ഉരുളീടെ മുന്നിൽ ആരുംണ്ടായിരുന്നില്ല അതോണ്ട് ഞാനും അച്ചൂം കൊറേ കൊറേ കൊറേ വാരി.ആ ഉരുളി എങ്ങനേലും അടിച്ചു മാറ്റാൻ പറ്റ്യേങ്കീന്ന് ഒരു നിമിഷം ഞാനോർത്തു.പോവുമ്പോ ഒക്കേം അച്ചൂനു വേണ്ടി ആൾരൂപം എടുത്തു വെക്കണ വഴിപാട് ചെയ്യലുണ്ട്.അത് ചെയ്തു. അയ്യപ്പനെ തൊഴാൻ വേണ്ടി നടന്നപ്പോ കണ്ണൻ ഒരു മഞ്ചാടി മണീടെ രൂപത്തിൽ വന്നു ന്റെ കാലിൽ തൊട്ടു.ന്നിട്ട് "ന്തേ ഈ തവണ കൊണ്ടോണില്ലേ"ന്നു ചോയ്ച്ചു. കൊണ്ടോവാൻ നിർബന്ധിച്ചു.(അതെന്താന്നു വെച്ചാൽ കണ്ണനെ കാണാൻ പോവുമ്പോ ഒക്കേം എവടെങ്കിലും വെച്ച് ന്റെ കാലിൽ ഒരു മഞ്ചാടിക്കുരു തടയും.ഞാൻ അതിനെ എടുത്തോണ്ട് വരും.ഇത് കേട്ടാൽ  അടിച്ചു മാറ്റൽ എന്നൊക്കെ നിങ്ങൾ പറയും,അത് ചെയ്യാൻ പാടില്ല ന്നൊക്കെ ഉപദേശിക്കും. പക്ഷെ സത്യം .ഒക്കേം ഈ കണ്ണന്റെ പണിയാ.ഞാൻ ഒരെണ്ണം കൂടെ കൊണ്ട് പോരണം എന്നത് കണ്ണന്റെം ഇഷ്ടാ.(ഹോ........അവന് മിണ്ടാൻ പറ്റാത്തത് പിന്നേം നന്നായി).നിർബന്ധം  ഏറിയപ്പോ ഞാൻ കുനിഞ്ഞതിനെ എടുത്തു കയ്യിൽ സൂക്ഷിച്ചു.

തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു.എങ്കിലും കുറച്ചു നേരം ചുറ്റമ്പലത്തിൽ ഇരുന്നു. ഹരേ രാമ ഹരേ കൃഷ്ണ ജപിച്ചു.1000 വട്ടം സഹസ്ര നാമം ജപിക്കണ ഫലാത്രേ ഒരു തവണ ഹരേ രാമ ഹരേ കൃഷ്ണ ജപിച്ചാൽ.ഞാനൊരു ഫലോം മോഹിച്ചോണ്ടല്ലട്ടോ,എനിക്ക് സഹസ്രനാമം നിശല്ല്യാത്തോണ്ടാ.പിന്നെ ഹരേ രാമ ഹരേ കൃഷ്ണ ന്നു പറയാനുള്ള എളുപ്പം കൊണ്ടും,ഇഷ്ടം കൊണ്ടും, അതിന്റെ വിശുദ്ധി കൊണ്ടും 54വർഷായി തിരുവനന്തപുരത്തിലെ ഒരാശ്രമത്തിൽ അതിങ്ങനെ നിലയ്ക്കാതെ ജപിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കണത് ഈയെടെ കണ്ടതോണ്ടും ഒക്കെ കൂടി നിയ്ക്ക് അതേയ് എപ്പഴും നാവിൽ വരൂ.
ദീപാരാധന കഴിഞ്ഞേ പുറത്തേക്കു കടന്നുള്ളൂ.അതുവരേം അവിടെ ഇരുന്നു.എത്ര തിരക്കുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവർക്കും എന്തിഷ്ടാണ് ഈ ഗുരുവായൂരും,ഗുരുവായൂരപ്പനേം ന്ന് ഞാനിങ്ങനെ ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.
പുറത്തു കടന്നു ഓഫീസ് ഗണപത്യെ തൊഴുതു.അച്ചൂന് മുല്ലപ്പൂ വേണം ന്ന്  പറഞ്ഞപ്പോ അത് വാങ്ങിച്ചു.കരിമൊട്ട് മാല.കണ്ടപ്പോ കഷ്ടം തോന്നി. അതിന്നും വിരിഞ്ഞില്ല.അതും മുഴം 20 ഉറുപ്പ്യ.അച്ചൂനു വേണ്ടി ആദ്യായി ഒരു കഥ പുസ്തകം വാങ്ങി.ഹോട്ടലിൽ കേറി ഭേൽ പുരി,പാവ് ഭാജി,ചപ്പാത്തി ഒക്കെ കഴിച്ചു.തിരിച്ച് പോന്നു.

ഒരിക്കലൊരു ഗുരുവായൂർ യാത്രേൽ മനോരമ മ്യൂസിക് ന്റെ കടേന്നു instrumental music of rain-varsha എന്നൊരു സീഡി വാങ്ങി.പണ്ടൊരു പോസ്റ്റ്‌ൽ അതിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.എത്ര കേട്ടാലും മതിവരാത്ത ഒന്നാണ് എനിക്കത്.അത്ര സുഖാണ് അത്.മിനിഞ്ഞാന്നത്തെ പേപ്പറിൽ റഫീക്ക് അഹമ്മദ് എഴുത്യ കണ്ടു ഒരിക്കലൊരുനാൾ ആകാശത്ത് വിരിഞ്ഞ കാർമേഘപൂക്കളെ കണ്ടപ്പോ മയിലുകൾ നൃത്തം ചെയ്തത് കണ്ട അനുഭവത്തെ കുറിച്ച്.ആ സൌന്ദര്യം കണ്ണുകളിൽ,മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞപ്പോൾ അത് മുഴോനും കണ്ടോണ്ട് നിക്കാൻ സാധിക്കാതെ താഴെ വീഴുമോന്നു പേടിച്ചുത്രെ.[ഇണ ചേരാൻ വേണ്ടി പെണ്ണുങ്ങളെ ആകർഷിക്കാൻ ആണ്‍ മയിലുകൾ സ്വയം മറന്നു നൃത്തം ചെയ്യുമത്രേ.ആ നൃത്തം അവർണ്ണനീയമാണ് അത്രമാത്രം സുന്ദരം.ഈ മയിൽ വേട്ട ഏറ്റവുമധികം നടത്തുന്നതും അപ്പോഴാണത്രെ!കഷ്ടം.....ഈ മനുഷ്യനോളം ക്രൂരത നിറഞ്ഞ മറ്റൊരു വർഗ്ഗം വേറെ ഇല്ല്യ ഭൂമിയിൽ ന്നു തോന്നും ഇങ്ങനെ ചിലതൊക്കെ കേക്കുമ്പോ.] അതങ്ങനെയാണ് ചില കാഴ്ചകളുടെ സൌന്ദര്യം,സംഗീതത്തിന്റെ മാധുര്യം,ഒക്കെ നമ്മെ വല്ലാതെ കീഴ്പ്പെടുത്തും.മാസ്മരിക സൌന്ദര്യം ന്നൊക്കെ പറയണത് അങ്ങൻത്തേനെ ആവുംലെ?

തിരിച്ചുള്ള യാത്ര ആ മഴ സംഗീതം കേട്ടോണ്ടായിരുന്നു.അതിലെ ഓരോ മ്യൂസിക് പീസിനും ന്റെയുള്ളിൽ ഓരോ ചിത്രങ്ങളുണ്ട്.അതിങ്ങനെ ഒക്കെയാണ്.
"പുതുമഴ നനയുന്ന ഒരു ഫുൾ പാവാടക്കാരി പെണ്‍കുട്ടി.
മഴ നനയണ മണ്ണ് നോക്കി,
ഓട്ടിൻ തുമ്പിലൂടെ ഇറ്റു വീഴണ മഴതുള്ളി നോക്കി,
മരങ്ങളിൽ പെയ്യണ മഴ നൂലുകളെ നോക്കി,
ഇലകളിൽ പെയ്ത് തെറിച്ചുരുണ്ട് താഴെ വീഴണ മഴ മുത്തുകളെ നോക്കി,
മഴയുമ്മ കൊണ്ട് തുടുത്ത പൂവിതളുകളെ നോക്കിയുള്ള അവളുടെ ചിരിയുടെ ചിത്രം .............."

"ഇരു വശവും പിന്നിയിട്ട മുടിയുമായി,മുട്ടോളം എത്തുന്ന ഒരു പാവാടക്കാരി  കുട്ടി.
ചിരിക്കുമ്പോൾ മുന്നിലെ രണ്ടു വല്യേ പല്ലുകൾ മുഴോനും കാണുന്ന ഒരു 10 വയസ്സുകാരി നാടോടി കുട്ടി.
അവൾക്കു കൂട്ടായി അച്ഛൻ,പിന്നൊരു ആട്ടിൻ  കുട്ടീം.
മഴ നനഞ്ഞു കൊണ്ട്
വരികളില്ലാത്ത ഏതോ ഒരു നാടൻ പാട്ടിന്റെ ട്യൂണ്‍ മൂളി അവളിങ്ങനെ അവളുടേത്‌ മാത്രമായ ഒരു നൃത്തം ചവിട്ടുന്ന ഒരു ചിത്രം."

"പ്രിയപ്പെട്ട ആരെയോ ഒരു മഴയിലൂടെ അവൾക്കു നഷ്ടമായി.
ആ നഷ്ടപ്പെടലിന്റെ പകപ്പിൽ ഒന്ന് കരയാൻ പോലുമാവാതെ മഴ നനയുന്ന അവൾ............അവളുടെ ചിത്രം."

"അവൾക്ക് നൃത്തത്തോട് തീവ്ര പ്രണയമാണ്.സുന്ദരിയായ അവൾ സ്വയം മറന്നു കൊണ്ട് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.വിചാരിക്കാതെ പെയ്ത മഴയിൽ നനയുന്നത് പോലും അവളറിഞ്ഞു കാണില്ല.ആ അവളുടെ ചിത്രം."
ഇങ്ങനെ ഒരുപാട് മഴ കാഴ്ചകൾ എനിക്കാ സംഗീതങ്ങൾ സമ്മാനിക്കുന്നു.

അല്ലെങ്കിലും ഈ സംഗീതം,മഴ,കടൽ,പൂക്കൾ,പച്ച ഒക്കെ സ്നേഹത്തിന്റെ പര്യായങ്ങൾ ആണ്.ഇവയെല്ലാം നമ്മിൽ നിറയ്ക്കുന്നത് സ്നേഹത്തെ മാത്രമാണ്.പറഞ്ഞു തരുന്നത്  നിസ്വാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കാനാണ്.പങ്കു വെക്കാൻ ഇത്രയധികം സ്നേഹം ന്റുള്ളിൽ ണ്ട്ന്ന് പലപ്പോഴും ഞാൻ അറിയണത് മഴ നനയുമ്പൊഴും,കടലിനെ  നോക്കുമ്പോഴും,പൂക്കളെ കാണുമ്പഴും പച്ചയിൽ കുളിച്ച പ്രകൃതിയെ കാണുമ്പോഴും ഒക്കെയാണ്. അപ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട് ന്റെ മനസ്സ് സ്നേഹത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു അക്ഷയ പാത്രമാണെന്ന്.പങ്കു വെക്കും തോറും പിന്നെയും പിന്നെയും നിറയുന്ന സ്നേഹം എവിടെ നിന്നാണ് എന്റെയുള്ളിൽ ഇത്ര മാത്രം??????????ന്നെ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നാണ് എനിക്കാ ചോദ്യം.

തിരിച്ചെത്തിയപ്പഴേക്കും ഉറക്കം വന്ന്  അച്ചു വാശി പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി.കണ്ണനേം,മഴേം,ഡാൻസും,ഒക്കെ വിട്ടിട്ട് ഞാൻ അച്ചൂനെ ഉറക്കാൻ വേണ്ടി പാടി തുടങ്ങി
"ഓമന കുട്ടൻ ഗോവിന്ദൻ
ബലരാമനെ കൂടെ കൂട്ടാതെ........"