നിന്ക്ക് കേക്കണ്ടേ ന്റെ വർത്താനങ്ങള് ????

ജനാലയിൽ ചേർത്തു വെച്ച മുഖത്തേക്കും അഴികളിൽ പിടിച്ച കൈ വിരലുകളിലേക്കും വന്നു പതിച്ച മഴത്തുള്ളികൾക്ക്‌ പാലപ്പൂ മണം.ഈ ദിവസങ്ങളിൽ കാറ്റിനും,മഞ്ഞിനും,മഴയ്ക്കും,രാത്രികൾക്കും ഒക്കെ  ഈ പൂമണാണ്.അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ ദിവസങ്ങൾ എനിക്കേറെ പ്രിയായിരിയ്ക്കണൂ!!!!ഇത്തരം ചില ഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ന്റെ മനസ്സ് സ്വന്തമാക്കപ്പെട്ടു പോവുന്നു.
                                                                
അമ്പല മുറ്റത്ത് മൂന്നു പാല മരങ്ങൾണ്ട്.മൂന്നും പൂത്തിട്ടുംണ്ട് .ന്നാലും അതിലൊന്ന് ഇലകളേം കൊമ്പുകളേം കാണിക്കാത്ത വിധം പൂത്തുലഞ്ഞേക്കാണ്.സത്യം പറഞ്ഞാൽ ആ കാഴ്ച കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രാണ് ഞാനിപ്പോ രണ്ടു നേരോം അങ്ങട് പോണേ.("ഇത് പോലെ പൂത്തുലഞ്ഞവളല്ലേ പെണ്ണേ നീയും!!!! " എന്ന നിന്റെ വാക്കുകൾ ദേ ഇപ്പഴും ന്റെ കാതിൽ ഉമ്മ വെക്കുന്നുണ്ട് കേട്ടോ). ആ കാഴ്ച്ച,ആ മണം ഒക്കെ എനിക്ക് നീയാണ്.നിന്റെ സ്നേഹാണ്.അതിങ്ങനെ എനിക്ക് ചുറ്റും,എന്റെയുള്ളിലും നിറയണം.അതെനിക്കിഷ്ടാണ് ,സുഖാണ് ,ന്റെ സന്തോഷാണ്.ഇത് പോലെ, നിറയെ പൂത്തു നിക്കണ മരങ്ങളെ,ചെടികളെ ഒക്കെ കാണുമ്പോ നിയ്ക്ക് തോന്നാറുണ്ട് ,ഞാൻ കൊതിക്കാറുണ്ട്  അത് പോലൊരു പൂമരമാവാൻ.............അന്ന് എല്ലാവരും എന്നെ കാണുമ്പോൾ അതിശയിക്കണം,അസൂയപ്പെടണം,ഒപ്പം ഇഷ്ടപ്പെടേം വേണം.

ഇന്നൊരു യാത്ര ണ്ടായിരുന്നു.പുലരാൻ കുറച്ചു നേരം കൂടിയുള്ളപ്പോഴേക്കും എണീറ്റ്‌ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങി .മുറ്റത്ത് പവിഴമല്ലി നിറയെ വീണു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.വിരിയാൻ തയ്യാറായി ഇനിയുമൊരുപാട് പൂമൊട്ടുകൾ പല പല ചെടികളിലായി..............
എങ്കിലും ഒഴുകിയെത്തുന്ന ഈ പാല മണം...........
ഇതെന്നെ വല്ലാതെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു.ഇരുളിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ മഞ്ഞു പെയ്യണതും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാനിങ്ങനെ പോയി. ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോ  മഞ്ഞിന്റെ കൂടെ മഴേം പെയ്യാൻ തൊടങ്ങി .മഞ്ഞിലിങ്ങനെ മഴ നൂലുകൾ ഇറങ്ങി വരണ കാണാൻ നല്ല ചന്തം.പോണ വഴീടെ ഇരു വശോം നിറഞ്ഞു പൂത്ത പാല മരങ്ങൾ.
കൂട്ട് വന്ന മഴയ്ക്ക് വീണ്ടും പാലപ്പൂ മണം. പൂക്കൾ പൊഴിഞ്ഞു വീഴണ കണ്ടപ്പോ ആ മഴ നൂലുകളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചോണ്ട് മോളീന്ന് എറങ്ങിവരാന്ന് തോന്നി. ന്ത്‌ ഭംഗ്യായിരുന്നൂന്നോ ആ കാഴ്ച്ച !!!!!
ഒരു കുഞ്ഞു പൂവീന്ന് എത്രമാത്രം മണാണ് പരക്കണത്!!!!
എനിക്ക് ശരിക്കും അതിശയം തോന്നി.അങ്ങനെ ആ യാത്ര എനിക്കൊരുപാടിഷ്ടായി.


തുണി  നനച്ചോണ്ട് നിക്കുമ്പഴാ തെങ്ങിന് പിന്നിൽ നിന്നിരുന്ന കാപ്പി ചെടിയിൽ പൂ വിരിഞ്ഞ കണ്ടെ!!!കണ്ടപ്പോ വല്യേ സന്തോഷായി നിയ്ക്ക്.എത്ര കാലായിട്ടുള്ള മോഹായിരുന്നു അത്.ആദ്യായിട്ടാ  കാപ്പിപ്പൂ കണ്ടത്.പാലപ്പൂവിന്റെ കൂട്ട് ഒരു മദിപ്പിക്കുന്ന മണം.
എനിക്കങ്ങനെ തോന്നി.പിന്നെ കുറെ നേരം കാപ്പി തോട്ടങ്ങൾക്ക് നടുവിലുള്ള ഒരു വഴിയിലൂടെ കാപ്പിപ്പൂ മണത്തിൽ കുളിച്ചു നടക്കുന്ന നമ്മളെ ഓർത്തു കൊണ്ടേയിരുന്നു.(എനിക്കൊപ്പം നീയുമെന്ന് ഇനി ഞാൻ  പറയില്ലാട്ടോ.)

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒട്ടും വിചാരിക്കാതെ ഒരു എറണാകുളം യാത്ര.അന്നെന്റെ നാട്ടിലെ ഏകാദശിയായിരുന്നു.പ്രസിദ്ധമായ തൃപ്രയാർ ഏകാദശി.ഏകാദശിക്ക് വര്വോന്ന് അവിടന്ന് മോളി അച്ചോൾ രണ്ടു മൂന്നു വട്ടം വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. ദീപ്തിയും.അവരോടൊക്കെ ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. എനിക്കെന്തോ ഇപ്പഴായേ  പിന്നെ അതിലൊന്നും അശേഷം ഇഷ്ടല്യാണ്ടായേക്കണൂ . (അല്ല,പണ്ടും അത്ര ഭ്രമൊന്നും ണ്ടാരുന്നില്ല്യ).ഏകാശി ഒരിക്കലും എടുത്തില്ല ഞാൻ.ഒരു നേരം ചോറുണ്ണാൻ പറ്റീല്ല്യാച്ചാ നിയ്ക്കെന്തോ ആകെ കൂടി സങ്കടം വരും.

ഇവിടന്നു അങ്ങട്ടെക്കുള്ള വഴീൽ പാല മരം കഷ്ട്യാണ്.വാകേം,മഞ്ഞപ്പൂ മരോം,കൊന്നേം,ഒക്ക്യാണ് അധികോം.കോഴിക്കോട്ടേക്കുള്ള വഴീൽ അധികോം പാലയാണ്.പോണ വഴി ചിയാനൂർ പാടത്ത് നിറയെ വെള്ളാമ്പൽ പൂത്തിരുന്നു. അധികം വലുപ്പല്ല്യാത്ത തരം .കൊന്ന മരോം ചിലയിടത്ത്  നിറയെ പൂത്തു നിന്നിരുന്നു.എല്ലാ കാലത്തും പൂക്കണ കൊന്ന മരോം വിഷുക്കാലത്ത് മാത്രം പൂക്കണതും ണ്ട് ത്രേ!!!!!ആദ്യത്തെ കൂട്ടത്തിൽ പെട്ട ഒരു കൊന്ന തൈ മുറ്റത്ത് വെച്ചു  പിടിപ്പിക്കണം.അതിങ്ങനെ മുറ്റത്ത് ചിതറി വീണു കിടക്കണ കാണാൻ നല്ല ഭംഗീണ്ടാവും.

കാറിൽ കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നത് മുഴുവനും പ്രണയ ഗാനങ്ങൾ ആയിരുന്നു. വെയിലിനു കനം വെച്ചിരുന്നില്ല പോവുമ്പോൾ.അതുകൊണ്ട് യാത്ര സുഖായിരുന്നു.ജോലിക്കു  പോണോരും കുട്ട്യോളും വണ്ടികളും ഒക്കെ ആയി റോഡിൽ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു.ഇടക്കെപ്പഴൊക്കെയോ ഉറങ്ങി പോയിരുന്നു ഞാൻ.തിരക്ക് ആവണേനു മുന്നേ തൃപ്രയാർ കടന്നു.അവിടെ പിന്നേം ന്തൊക്ക്യോ മാറ്റങ്ങൾ ണ്ടായിരിക്കുന്നു.
കണ്ണിമ പൂട്ടാതെ,ആദ്യായി കാണണ കൂട്ട് ,കണ്ണെത്തുവോളം ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു ആ വഴികളെ ........
ന്നെ അറിയുന്ന ആ വഴികളെ .................
ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലുമൊക്കെ പതിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് ആ പഴയ എന്റെ ദിവസങ്ങളുടെ ഓർമ്മകൾ.
ഞാൻ കണ്ടു തോളത്തൊരു ബാഗും തൂക്കി തല അൽപ്പം ചെരിച്ച് കുനിച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആ എന്നെ............
ആ ഞാൻ  ത്ര പാവായിരുന്നൂന്നോ!!!!!
അന്നെന്റെ മുഖത്ത് ഒരു സങ്കടായിരുന്നു എപ്പഴും.
കണ്ണുകളിൽ ദൈന്യതയും, നിസ്സഹായതയും, അപകർഷതയും ഒക്കെ ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന സ്നേഹം,കൂട്ടി വെച്ചിരുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങൾ,മോഹങ്ങൾ ഇവ യൊന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നതേയില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ  ന്റെ മുഖത്തിന്‌ അശേഷം ചന്തംണ്ടായിരുന്നില്ല.പക്ഷെ ഇപ്പോൾ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട് ന്റുള്ളിലെ നന്മയും സ്നേഹവും  മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു കൊണ്ട് ന്നെ ഭംഗിയുള്ളതാക്കിയിരിക്കുന്നുവെന്ന്.ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞ പോലെ നീ  നല്കിയതാണ് സ്നേഹിക്കുക എന്ന എന്റെയീ സ്വഭാവം. അതിലൂടെ നീയെനിക്കിന്നു സൗന്ദര്യവും നൽകിയിരിക്കുന്നു.

തൃപ്രയാർന്ന് ഇടത്തോട്ടു പോവാൻ മുതലേ എനിക്കിഷ്ടല്ല്യ.പോവാണേൽ പരമാവധി കൊടുങ്ങല്ലൂർ വരെ.അത് കഴിഞ്ഞുള്ള യാത്ര എന്റെ ഇഷ്ടമേയല്ല.എറണാകുളം ന്ന നഗരം എനിക്കെന്തോ പേടിയാണ്.വല്യേ ഒരു ലോകം.എനിക്കൊട്ടും പരിചയമില്ലാത്തതെന്തൊക്കെയോ മാത്രേ അവടുള്ളൂ . അതോണ്ട് അവിടം എനിക്കൊട്ടും ഇഷ്ടല്ല്യ .അന്ന് തിരുവനന്തപുരത്ത് പോയപ്പഴും എനിക്കിതേ മനസ്ഥിതി ആയിരുന്നു.

കൃത്യം ഒരു മണിയ്ക്ക് ഇടപ്പിള്ളി എത്തി.ശ്രീച്ചി  ന്നെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ലീലച്ചോൾ ക്ക് മാത്രേ ഏകാശി ഒരിക്കൽ ണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.കണ്ടപ്പഴേ ഞാനും ശ്രീച്ചീം പരസ്പരം ചെവി തിന്നാൻ തുടങ്ങി.എന്നും വിളിക്കുന്നതാണ്,ഏറെ മിണ്ടുന്നതും ആണ്.എങ്കിലും നേരിട്ട് പറയാൻ പിന്നേം ഏറെ ബാക്കി.പുതിയ സൌഹൃദങ്ങളെ,വാട്ട്സ് ആപ്പ് കത്തികളെ,ഫേസ് ബുക്ക്‌ പോസ്റ്റുകളെ ,പിന്നെ കൊറച്ച് പരദൂഷണോം...... ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു.

തൊട്ടടുത്ത രണ്ടു ദിവസങ്ങളും വളരെ മനോഹരമായതൊരുപാട് കാര്യങ്ങൾ സംഭവിച്ച ദിവസങ്ങളായിരുന്നു.ചിലർ വളരെ വേഗം ഹൃദയത്തിൽ സ്ഥാനം പിടിക്കും.ഒരു ചിരി കൊണ്ടോ,ഒരു വാക്കു കൊണ്ടോ,ഒരു  ഒക്കെ.അങ്ങനെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായ കുറച്ചു പേരുണ്ട് ഇപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ. അതിലൊരാളാണ് സൈറത്ത.വാക്കുകളിൽ നിറയുന്നത് നന്മ മാത്രം.ചിരിയിൽ സ്നേഹം മാത്രം.അതാണ്‌ താത്തൂനെ ഓർക്കുമ്പോൾ ആദ്യം പറയാൻ എനിക്കിഷ്ടള്ളത്.മലപ്പുറത്തിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തും ഇങ്ങേ അറ്റത്തും ഞങ്ങൾ കണ്ടത് ആ ലുലു മാളിൽ വെച്ച്.അതോ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ.(ഇതിനു മുൻപ് സുജേം കീയൂനേം കണ്ടത് ഇതുപോലൊരു വല്യേ സന്തോഷായിരുന്നു.)

ആ രാത്രി ഞാനെത്ര സന്തോഷത്തോടെ ആണെന്നോ ഉറങ്ങിയത്!!!!സ്വപ്നത്തിൽ ഞാനൊരു മാലാഖേ കണ്ടു.അതിന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ഞാനിങ്ങനെ പറക്കുന്നത്........നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ന്റെ കണ്ണുകൾ.ഒടുവിലെന്നെ മാലാഖ നിറയെ താമരകൾ വിരിഞ്ഞ ഒരു കുളപ്പടവിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.അതവിടെ ന്റെ ഇല്ലത്തെ കുളപ്പടവായിരുന്നു. അത്രേയ് കണ്ടുള്ളൂ.അപ്പഴേക്കും ഞാൻ എണീറ്റു.ആ സ്വപ്നത്തെ ഞാൻ പിന്നത്തെ ഒരു ദിവസം കൊണ്ടേറെ സ്നേഹിച്ചു.താലോലിച്ചു.

പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിനെ അവിടന്ന് പോന്നു.ന്റെ ഇല്ലത്തെത്തി. അങ്ങടുള്ള യാത്രയിൽ ഞാൻ ഞാൻ ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു ഭൂരി ഭാഗം സമയോം.എങ്കിലും തൃപ്രയാർ ന്ന് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ എണീറ്റിരുന്നു.ഒരു അറിയാതെ ഓടിയെത്തി ഒരു ചിരി ന്റെ ചുണ്ടിലേക്ക്.പിന്നീടതൊരു വല്യേ പുഞ്ചിരി ആവണത് ഏറ്റവും സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ മനസിലാക്കി.മുത്തശ്ശന്റെ ചാത്തം (ശ്രാദ്ധം) ഊട്ടുകയായിരുന്നു വല്യച്ഛൻ.കാക്കകളൊന്നും വന്നില്ല കൈ കൊട്ട്യപ്പൊ.ആദ്യൊക്കെ അത് കാണുമ്പോ നിയ്ക്ക് വിഷമം തോന്നീരുന്നു.പക്ഷെ ഇപ്പൊ ല്ല്യ.ഒന്നാമത് കാക്കകൾക്ക് ഉപ്പോ,എരിവോ,പുള്യോ ഒന്നുംല്യാത്ത കൊറേ എള്ള് കലർത്ത്യ ഈ ഒണക്ക ചോറ് കഴിച്ച് ബോർ അടിച്ച്ണ്ടാവും.പിന്നെ ഈ മൊബൈൽ ടവർ കാരണം കാക്കകൾ ഒക്കെ കൊറഞ്ഞു ത്രെ!!!ന്നാലും വന്ന്ണ്ടാവും മുത്തശ്ശൻ അത് കഴിക്കാൻ.അല്ലെ?????

മോളി അച്ചോൾ കൊറേ കപ്പ പറച്ചു തന്നു കൊണ്ടൊക്കോന്നും പറഞ്ഞ്.രണ്ടു മണിക്കൂറെ അവിടെ ഇരിക്കാൻ സമയം കിട്ട്യൊള്ളൂ .ന്നാലും ശ്ശി സന്തോഷം തോന്നി.പണ്ട് ഓണത്തിന് പൂവിടാൻ വേണ്ടി പറമ്പിൽ വല്ല പൂവുംണ്ടോന്നു തപ്പി നടന്നിരുന്ന കാലത്ത് ഒരു വെളുത്ത പൂവ് കണ്ടിരുന്നു.ഇങ്ങട് എത്ത്യേ പിന്നെ അത് കണ്ടിട്ടേല്ല്യാരുന്നു.കപ്പ പറിക്കാൻ പോയപ്പോണ്ട്ടാ ദേ നിക്കണൂ ആ പൂവ്കൊറേ കൊറേ.........എനിക്ക് പിന്നേം സന്തോഷായി.ഓടി പോയി കൊറേ ഫോട്ടോങ്ങട് എടുത്തു.പറമ്പ് പൂട്ടിക്കാൻ ഏൽപ്പിച്ച്ണ്ട് ത്രെ.അല്ലാതെ പാകല്ല്യ.നിറച്ചും തൊട്ടാവാടി ആണ്.കാലെടുത്തു വെക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധം.ഓറഞ്ച് കൊങ്ങിണി പൂവിനേം കണ്ടു കൊറേ കാലം കൂടി.മണം കൊറഞ്ഞ പോലെ തോന്നി.

ഒറ്റ മാവും പൂത്തില്ല ഇനീം.ഒക്കേം നല്ലോം തളിർത്ത് നിക്കണൂ.ഏറ്റോം ഭംഗി ചന്ദ്രക്കാരൻ തളിർത്തത് കാണാനായിരുന്നു.മുറ്റത്തെ പടിക്കലെ പുളി നിറയെ കായ്ച്ച്ണ്ട് .പുളിങ്ങ വീണു തുടങ്ങീല്ല.

പിന്നിലെ പാടത്തിന്റെ വക്കത്തേക്ക് പോയി. പാടം മുഴോനും വെള്ളാണ്.മഴ ഇനീം തീർന്നില്ല്യാലോ!!!!പാടത്തിന്റെ നടുക്കൊരു തോടുണ്ട്.

അതിൽ നിറയെ ചോപ്പാമ്പൽ പൂത്തു നിക്കണ കണ്ടു.വല്യേ വല്യേ അക്കാ പൂ(ആമ്പൽ).ദൂരേന്നെ കാണാൻ പറ്റ്യോള്ളൂ .അങ്ങട് പോവാൻ ഒരു മാർഗോംല്ല്യായിരുന്നു.അതെനിക്ക് ശരിക്കും സങ്കടായി.
ചോപ്പാമ്പൽ കണ്ടിട്ട് അത്രേം വല്യത് കണ്ടിട്ട് ത്ര കാലായി!!!!!!!
വളരെ മൃദുവായ ഗന്ധാണ് അതിന്.പണ്ട് പറമ്പിലുള്ള ആരേലുമൊക്കെ ത്രയാന്നോ കൊണ്ട് തന്നിരുന്നേ!!!!!നീണ്ട തണ്ട് രണ്ടാക്കി പൊട്ടിച്ച് മാല ആക്കീരുന്ന ആ കാലം.നടുവിൽ ലോക്കറ്റ് എന്നപോലെ ആമ്പൽ.ചുമരിലെ ദൈവങ്ങൾക്കൊക്കെ നിരത്തി ചാർത്തി കൊടുക്കും ആ മാലകൾ.പിറ്റെ ദിവസം ഇതളുകൾ അടർത്തി എടുക്കും.കണ്ണുകൾക്ക്‌ മേലെ ഒട്ടിച്ച് വെക്കും.ഉള്ളിലെ ആ മഞ്ഞ ഭാഗം(അതിനെ ന്താ പറയാന്ന് എനിക്കിനീം നിശല്യ)തിന്നും.ഹോ.....ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഞാൻ പഴേ കുഞ്ഞു ഉമേടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി.ക്യാമറ സൂം ചെയ്ത് കിട്ടാവുന്ന പോലൊരു ഫോട്ടോയും എടുത്ത് കൊറച്ചു നേരം കൂടി ഒന്നടുത്തു കാണാൻ സാധിച്ചില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് സങ്കടപ്പെട്ട് നിന്ന് തിരിച്ചു പോന്നു.

മുളയിലകളുടെ അറ്റത്തും,കുഞ്ഞ്യേ മുള്ളുകളിലും പറ്റിപ്പിടിച്ച് നിന്നിരുന്ന മഞ്ഞു തുള്ളികൾ..... അതിനേം നോക്കി നിന്ന് അൽപ്പ  നേരം.ഈ മഞ്ഞു തുള്ളീടേം,മഴ തുള്ളീടേം ഒക്കെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ പഠിക്കണംന്ന് കൊറച്ചു കാലായിട്ടുള്ള ന്റെ മോഹാണ്.അത് പഠിച്ചിട്ടേ ഇനി അതിനു ശ്രമിക്കൂന്നും തീരുമാനിച്ച്ണ്ട്.മുത്തശ്ശി ണ്ടാക്ക്യ അട ദോശേം കഴിച്ച് തിരിച്ച് പോന്നു. ഏകാശി കടകൾ പോയിരുന്നില്ല.കൊറച്ച് പൊരീം ഉഴുന്നാടേം വാങ്ങിച്ച് തിരിച്ച് പോന്നു.

പോരുമ്പോൾ എന്നും ഏറ്റോം അധികം യാത്ര പറയാറുള്ളത് ഇറയത്തെ തൂണുകളോടും, പുറത്തെ മുറീലെ പടിക്കലേക്കുള്ള ജനാലകളോടും, മുറ്റത്തെ പാരിജാത്തതിനോടും, ഇല്ലത്തെ പിന്നിലെ ചന്ദ്രക്കാരനോടും, കുളത്തിനോടും, ചോപ്പാമ്പൽ നിറഞ്ഞ പാടത്തിനോടും ഒക്കെയാണ്.അതീ തവണേം ആവർത്തിച്ചു.ഇ പ്രാവശ്യം ന്തോ സങ്കടം കൊറച്ചു കൂടുതലയിരുന്നോ!!!!!!!